Pamban Swamigal – PanchamirthavannamPanchamirtha VannamPamban Swamigal, a prominent Tamil saint and poet of the 19th century, was deeply devoted to Lord Murugan. His most celebrated work is the “Panchamirtha Vannam,” a collection of five devotional poems dedicated to the deity.19 ஆம் நூற்றாண்டின் முக்கிய தமிழ் துறவியும் கவிஞருமான பாம்பன் சுவாமிகள், முருகன் மீது ஆழ்ந்த பக்தி கொண்டவர். தெய்வத்திற்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஐந்து பக்தி கவிதைகளின் தொகுப்பான “பஞ்சாமிர்த வண்ணம்” அவரது மிகவும் பிரபலமான படைப்பு ஆகும்.How to chant by Kavitha Kameswaran பாகம் 1 - பால்Chuppiramaniya perumaan chuurapathmanutan poaritum makimai. murukanin poar verri kuriththu jeyakoasham. pinipoakka vinnappam.1 – 1Ilangku nhankalai virignchanoatuAnanhthanum chatha makanchathaaViyankol thampiyarkalum ponaatuUrainhtha pungkavarkalum ketaathuEnrum konrai aninhthoanaarThanh than thin thiralum chaeyaamEnran choanhthaminum theethaethuEnru angkangku ani kantu oayaathuAenhthu vanpataivael vali chaernhtha thinpuyamaeAeynhtha kantakarkaal thotai muugnchi kanhtharamoatuElumpurum thalaikalum thuninhthitaAtarnhtha chantaikal thotarnhthupaeyEnum kunungkukal nhinangkal untu aranMakan puragnchayam enumchoalae . . . . . . kalamichaiyelzhumaarae1 – 2Thulangkumagnchirai alangkavaeVilangka vanhthavor chikantiyaeThuninhthirunhthu uyarkarangkan maaVarangkal mignchiya virumpukuurThunrum thantamotu ampu eervaalKontu antangkalil nhinruutaeChuntum pungkam alzhinhthu aelaathuAgnchum pantachuran chuuthaeChuulzhnhthelzhumpolzhuthae karam vaangki on thinivaelThuunti nhinravanae kilaiyoangka nhinrulamaaThuvanhthuvam pata vakirnhthu venru athiPalamporunhthiya nhiragnchanaaChukamkolum thavar vanangkum ingkithamUkanhtha chunhthara alangkruthaa . . . . . . aripiramarumaeyoa1 – 3Alainhthu chanhthatham arinhthitaathuElzhunhtha chenhthalzhal utampinaarAtangki angkamum iraignchiyaePukalzhnhthu anrumey molzhinhthavaaAngking kenpathu arunhthaevaaEngkum thunri nhirainhthoanaeAntum thontar varunhthaamaeInpam thanhtharulum thaalaaAampi thanhthitumaa mani puunta anhthalaiyaaAantavan kumaraa enai aanta chegncharanaaAlarnhtha inhthula alangkalum katiCherinhtha chanhthana chukanhthamaeAninhthu kunravar nhalam porunhthitaValarnhtha panhthanai enum penaal . . . . . . thanai anai manavaalaa1 – 4Kulungkirantu mukaiyumkalaarIrunta konhthala olzhungkumvaelKurangkum ampakam athum chevaayAthum chamainhthula matanhthaimaarKognchum puntholzhilum kaal oarumChantan cheyalum chuutaeKontu angkam patarum cheelzhnhoayAntam thanhtham vilzhumpaalzh nhoayKuuncheyum pinikaal karam veengkalzhungkalum vaayKuumpanangku kanaோy thuyar chaarnhtha punkanumaeKuyinkolum katal valainhtha ingkenaiAtainhthitumpati inumcheyaelKuvinhthu nhegnchamulanainhthu nhinpathamNhinainhthu uyyumpati manamcheyae . . . . . . thiruvarul murukoanaeசுப்பிரமணிய பெருமான் சூரபத்மனுடன் போரிடும் மகிமை. முருகனின் போர் வெற்றி குறித்து ஜெயகோஷம். பிணிபோக்க விண்ணப்பம்.1 – 1இலங்கு நன்கலை விரிஞ்சனோடுஅனந்தனும் சத மகன்சதாவியன்கொள் தம்பியர்களும் பொனாடுஉறைந்த புங்கவர்களும் கெடாதுஎன்றும் கொன்றை அணிந்தோனார்தந் தண் திண் திரளும் சேயாம்என்றன் சொந்தமினும் தீதேதுஎன்று அங்கங்கு அணி கண்டு ஓயாதுஏந்து வன்படைவேல் வலி சேர்ந்த திண்புயமேஏய்ந்த கண்டகர்கால் தொடை மூஞ்சி கந்தரமோடுஎலும்புறும் தலைகளும் துணிந்திடஅடர்ந்த சண்டைகள் தொடர்ந்துபேய்எனும் குணுங்குகள் நிணங்கள் உண்டு அரன்மகன் புறஞ்சயம் எனும்சொலே . . . . . . களமிசையெழுமாறே1 – 2துலங்குமஞ்சிறை அலங்கவேவிளங்க வந்தவொர் சிகண்டியேதுணிந்திருந்து உயர்கரங்கண் மாவரங்கள் மிஞ்சிய விரும்புகூர்துன்றும் தண்டமொடு அம்பு ஈர்வாள்கொண்டு அண்டங்களில் நின்றூடேசுண்டும் புங்கம் அழிந்து ஏலாதுஅஞ்சும் பண்டசுரன் சூதேசூழ்ந்தெழும்பொழுதே கரம் வாங்கி ஒண் திணிவேல்தூண்டி நின்றவனே கிளையோங்க நின்றுளமாதுவந்துவம் பட வகிர்ந்து வென்று அதிபலம்பொருந்திய நிரஞ்சனாசுகம்கொளும் தவர் வணங்கும் இங்கிதம்உகந்த சுந்தர அலங்க்ருதா . . . . . . அரிபிரமருமேயோ1 – 3அலைந்து சந்ததம் அறிந்திடாதுஎழுந்த செந்தழல் உடம்பினார்அடங்கி அங்கமும் இறைஞ்சியேபுகழ்ந்து அன்றுமெய் மொழிந்தவாஅங்கிங் கென்பது அறுந்தேவாஎங்கும் துன்றி நிறைந்தோனேஅண்டும் தொண்டர் வருந்தாமேஇன்பம் தந்தருளும் தாளாஆம்பி தந்திடுமா மணி பூண்ட அந்தளையாஆண்டவன் குமரா எனை ஆண்ட செஞ்சரணாஅலர்ந்த இந்துள அலங்கலும் கடிசெறிந்த சந்தன சுகந்தமேஅணிந்து குன்றவர் நலம் பொருந்திடவளர்ந்த பந்தணை எனும் பெணாள் . . . . . . தனை அணை மணவாளா1 – 4குலுங்கிரண்டு முகையும்களார்இருண்ட கொந்தள ஒழுங்கும்வேல்குரங்கும் அம்பகம் அதும் செவாய்அதும் சமைந்துள மடந்தைமார்கொஞ்சும் புன்தொழிலும் கால் ஓரும்சண்டன் செயலும் சூடேகொண்டு அங்கம் படரும் சீழ்நோய்அண்டம் தந்தம் விழும்பாழ் நோய்கூன்செயும் பிணிகால் கரம் வீங்கழுங்கலும் வாய்கூம்பணங்கு கணோய் துயர் சார்ந்த புன்கணுமேகுயின்கொளும் கடல் வளைந்த இங்கெனைஅடைந்திடும்படி இனும்செயேல்குவிந்து நெஞ்சமுளணைந்து நின்பதம்நினைந்து உய்யும்படி மனம்செயே . . . . . . திருவருள் முருகோனேMeaning:The first poem in the “Panchamirtha Vannam” is dedicated to milk. In this poem, Pamban Swamigal uses the metaphor of milk to highlight the purity and nurturing nature of Lord Murugan.Just as milk nourishes infants and provides them with sustenance for growth, Lord Murugan is seen as the source of all nourishment and sustenance for his devotees. He provides them with not only physical nourishment but also spiritual nourishment, guiding them on the path of righteousness and leading them towards ultimate liberation.The poem emphasizes the purity of Lord Murugan’s love and grace, which is as pure and nourishing as the milk of a mother. It highlights the importance of surrendering oneself completely to the Lord, just as an infant surrenders to its mother for nourishment.Through this beautiful metaphor, Pamban Swamigal invites devotees to experience the divine love and grace of Lord Murugan, which can purify their hearts and minds, and lead them towards spiritual growth and enlightenment.பொருள்:“பஞ்சாமிர்த வண்ணம்” முதல் கவிதை பாலுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. இக்கவிதையில் பாம்பன் சுவாமிகள் முருகப்பெருமானின் தூய்மை மற்றும் வளர்ப்புத் தன்மையை எடுத்துரைக்க பால் உருவகத்தைப் பயன்படுத்துகிறார்.பால் குழந்தைகளுக்கு ஊட்டமளித்து, வளர்ச்சிக்குத் தேவையான உணவை வழங்குவது போல, முருகப்பெருமான் தனது பக்தர்களுக்கு அனைத்து போஷாக்கு மற்றும் வாழ்வாதாரத்தின் ஆதாரமாக காட்சியளிக்கிறார். அவர் அவர்களுக்கு உடல் ஊட்டத்தை மட்டுமல்ல, ஆன்மீக ஊட்டச்சத்தையும் அளித்து, அவர்களை நீதியின் பாதையில் வழிநடத்தி, இறுதி விடுதலையை நோக்கி அழைத்துச் செல்கிறார்.முருகப்பெருமானின் அன்பும் கருணையும் தாயின் பால் போலத் தூய்மையும் ஊட்டமுமாய் விளங்கும் தூய்மையை இக்கவிதை வலியுறுத்துகிறது. ஊட்டத்திற்காக ஒரு குழந்தை தன் தாயிடம் சரணடைவது போல, இறைவனிடம் தன்னை முழுமையாகச் சரணடைவதன் முக்கியத்துவத்தை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது.இந்த அழகான உருவகத்தின் மூலம், பாம்பன் சுவாமிகள் முருகப்பெருமானின் தெய்வீக அன்பையும் அருளையும் அனுபவிக்க பக்தர்களை அழைக்கிறார், இது அவர்களின் இதயங்களையும் மனதையும் தூய்மைப்படுத்தி, ஆன்மீக வளர்ச்சி மற்றும் ஞானத்தை நோக்கி அவர்களை அழைத்துச் செல்கிறது. பாகம் 2 - தயிர்Mupperum thaevikalaana malaimakal, alaimakal, kalaimakal, marrum theyvayaanaiyin chirappiyalpukal.Maelum valliyai nhaatich chenru avalukkuth thannaith thanhthu katimanam purinhthu kontathu.2 – 1Katiththunar onriya mukirkulzhalum kulirKalaippirai enritu nhuthal thilakam thikalzhKaachu umaiyaal ilam maamakanaeKalangka inhthuvai muninhthu nhanku athuKatanhthu vignchiya mukam chiranhtholiKaal ayilaar vilzhimaa marukaa . . . . . . viraicherianimaarpaa2 – 2Kanaththuyar kunraiyum inaiththula kumpaKalachaththaiyum vignchiya thanaththichai mangkaikolKaathalan nhaanmuka naatamuthaeKamalzhnhtha kungkuma nharanhthamum thimirKarumpenum choalai iyampu kugnchariKaavalanae kukanae paranae . . . . . . amararkal tholzhupaathaa2 – 3Utukkitaiyin pani atukkutaiyungkanaUraippu uyar magnchuru pathakkamotu ampathaOaviya nhuupura moathiramaerUyarnhtha thanthotaikalum karangkalilUrum pachunhthotikalum kuyangkalilUur elzhilvaarotu nhaachiyilae . . . . . . minumani nhakaiyoatae2 – 4Ulapparu ilampaka minukkiya chenhthiruUruppani yumpala thariththu atar painhthinaiOavalilaa aranae cheyumaaruOlzhungkurum punamirunhthu magnchulamUrainhtha kignchuka nharum choal enritaOalamathae itukaanavar maa . . . . . . makalenum orumaanaam2 – 5Matakkotimun thalai virupputan vanhthu athiVanaththurai kunravar uruppotu nhinrilaMaaniniyae kaniyae ininheeVarunhthum enranai anainhthu chanhthathamManam kulirnhthita inangki vanhtharulaayMayilae kuyilae elzhilae . . . . . . mata vananhinathaer aar2 – 6Matikkoru vanhthanam atikkoru vanhthanamValaikkoru vanhthanam vilzhikkoru vanhthanamVaaenum oar molzhiyae choalunheeManang kilarnhtha nhal utampu ilangkituMathangki yinrulam makilzhnh thitumpatiMaanmakalae enaiaal nhithiyae . . . . . . enum molzhi palanhuurae2 – 7Patiththaval thankaikal pitiththumunam choanaPatikku mananhthuarul aliththa ananhthaKirupaakaranae varanae aranaePatarnhtha chenhthamilzh thinam choal inpotuPatham kurangkunhar ulam thelinhthu arulPaavakiyae chikiyuur iraiyae . . . . . . thirumalichamar uuraa2 – 8Pavakkatal enpathu katakkavunhin thunaiPaliththitavum pilzai cheruththitavum kaviPaatavumnhee nhatamaatavumaePatarnhthu thantayai nhitham cheyumpatiPaninhtha enranai nhinainhthu vanhtharulPaalananae enaiyaal chivanae . . . . . . valar ayil murukoanae.முப்பெரும் தேவிகளான மலைமகள், அலைமகள், கலைமகள், மற்றும் தெய்வயானையின் சிறப்பியல்புகள்.மேலும் வள்ளியை நாடிச் சென்று அவளுக்குத் தன்னைத் தந்து கடிமணம் புரிந்து கொண்டது.2 – 1கடித்துணர் ஒன்றிய முகிற்குழலும் குளிர்கலைப்பிறை என்றிடு நுதல் திலகம் திகழ்காசு உமையாள் இளம் மாமகனேகளங்க இந்துவை முனிந்து நன்கு அதுகடந்து விஞ்சிய முகம் சிறந்தொளிகால் அயிலார் விழிமா மருகா . . . . . . விரைசெறிஅணிமார்பா2 – 2கனத்துயர் குன்றையும் இணைத்துள கும்பகலசத்தையும் விஞ்சிய தனத்திசை மங்கைகொள்காதலன் நான்முக னாடமுதேகமழ்ந்த குங்கும நரந்தமும் திமிர்கரும்பெனும் சொலை இயம்பு குஞ்சரிகாவலனே குகனே பரனே . . . . . . அமரர்கள் தொழுபாதா2 – 3உடுக்கிடையின் பணி அடுக்குடையுங்கனஉரைப்பு உயர் மஞ்சுறு பதக்கமொடு அம்பதஓவிய நூபுர மோதிரமேர்உயர்ந்த தண்தொடைகளும் கரங்களில்உறும் பசுந்தொடிகளும் குயங்களில்ஊர் எழில்வாரொடு நாசியிலே . . . . . . மினும்அணி நகையோடே2 – 4உலப்பறு இலம்பக மினுக்கிய செந்திருஉருப்பணி யும்பல தரித்து அடர் பைந்தினைஓவலிலா அரணே செயுமாறுஒழுங்குறும் புனமிருந்து மஞ்சுலம்உறைந்த கிஞ்சுக நறும் சொல் என்றிடஓலமதே இடுகானவர் மா . . . . . . மகளெனும் ஒருமானாம்2 – 5மடக்கொடிமுன் தலை விருப்புடன் வந்து அதிவனத்துறை குன்றவர் உறுப்பொடு நின்றிளமானினியே கனியே இனிநீவருந்தும் என்றனை அணைந்து சந்ததம்மனம் குளிர்ந்திட இணங்கி வந்தருளாய்மயிலே குயிலே எழிலே . . . . . . மட வனநினதேர் ஆர்2 – 6மடிக்கொரு வந்தனம் அடிக்கொரு வந்தனம்வளைக்கொரு வந்தனம் விழிக்கொரு வந்தனம்வாஎனும் ஓர் மொழியே சொலுநீமணங் கிளர்ந்த நல் உடம்பு இலங்கிடுமதங்கி யின்றுளம் மகிழ்ந் திடும்படிமான்மகளே எனைஆள் நிதியே . . . . . . எனும் மொழி பலநூறே2 – 7படித்தவள் தன்கைகள் பிடித்துமுனம் சொனபடிக்கு மணந்துஅருள் அளித்த அனந்தகிருபாகரனே வரனே அரனேபடர்ந்த செந்தமிழ் தினம் சொல் இன்பொடுபதம் குரங்குநர் உளம் தெளிந்து அருள்பாவகியே சிகியூர் இறையே . . . . . . திருமலிசமர் ஊரா2 – 8பவக்கடல் என்பது கடக்கவுநின் துணைபலித்திடவும் பிழை செறுத்திடவும் கவிபாடவும்நீ நடமாடவுமேபடர்ந்து தண்டயை நிதம் செயும்படிபணிந்த என்றனை நினைந்து வந்தருள்பாலனனே எனையாள் சிவனே . . . . . . வளர் அயில் முருகோனே.Meaning:The second poem in the “Panchamirtha Vannam” is dedicated to curd. In this poem, Pamban Swamigal uses the metaphor of curd to highlight the cooling and calming influence of Lord Murugan.Just as curd is known for its cooling and calming properties, Lord Murugan is seen as the one who brings peace and tranquility to the minds of his devotees. He cools the fiery passions of the mind and calms the restless heart, bringing a sense of inner peace and serenity.The poem emphasizes the importance of surrendering to the Lord’s will and seeking refuge in his divine grace. By doing so, one can experience the cooling and calming influence of the Lord, which can help to alleviate suffering and bring about a state of inner peace and joy.Through this beautiful metaphor, Pamban Swamigal invites devotees to experience the divine grace of Lord Murugan, which can bring about a sense of peace and tranquility in their lives.பொருள்:“பஞ்சாமிர்த வண்ணம்” இரண்டாவது கவிதை தயிருக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. இக்கவிதையில், பாம்பன் சுவாமிகள் தயிர் என்ற உருவகத்தைப் பயன்படுத்தி முருகனின் குளிர்ச்சியையும் அமைதியையும் வெளிப்படுத்துகிறார்.தயிர் குளிர்ச்சி மற்றும் அமைதியான தன்மைக்கு பெயர் பெற்றது போல, முருகப்பெருமான் தனது பக்தர்களின் மனதில் அமைதியையும் அமைதியையும் தருபவர். அவர் மனதின் உக்கிரமான உணர்ச்சிகளை குளிர்வித்து, அமைதியற்ற இதயத்தை அமைதிப்படுத்துகிறார், உள் அமைதி மற்றும் அமைதியின் உணர்வைக் கொண்டுவருகிறார்.இறைவனின் திருவருளில் சரணடைந்து அவனுடைய தெய்வீக அருளில் அடைக்கலம் தேடுவதன் முக்கியத்துவத்தை இக்கவிதை வலியுறுத்துகிறது. அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், ஒருவன் இறைவனின் குளிர்ச்சியையும் அமைதியையும் அனுபவிக்க முடியும், இது துன்பத்தைப் போக்கவும், உள் அமைதி மற்றும் மகிழ்ச்சியின் நிலையைக் கொண்டுவரவும் உதவும்.இந்த அழகான உருவகத்தின் மூலம், பாம்பன் சுவாமிகள் பக்தர்களை முருகப்பெருமானின் தெய்வீக அருளை அனுபவிக்க அழைக்கிறார், இது அவர்களின் வாழ்க்கையில் அமைதியையும் அமைதியையும் ஏற்படுத்துகிறது. பாகம் 3 - நெய்Vagnchakarin kuuttu illaamalum, thontarkalin animaiyum, chiva – chakthiyarin thaantavak koalamum, kanhthapiraanin kaatchikkaaka aengkum thanmaiyum kaanmin.3 – 1Vagncham chuuthonrum paer thunpam changkatam mantum paerMangkumpaey nhampumpaer thugnchum punchoal valzhangkum paerMaan kanaar penaar thamaalinaanMathiyathukettuth thiripavarthiththippuEna mathu thuyththuch chulzhalpavar ichchiththaeManamuyir utkach chithaiththumaeNhukarththina thukkak kunaththinoarVachaiyuru thuttach chinaththinoarMatichoala meththach churukkuloarValiaeriya kuuramuloar uthavaarNhatu aethumilaar ilzhivaar kalavoarManamalar atiyinai vitupavar thamaiyinumNhanukita enaivituvathu chari ilaiyae . . . . . . thontarkal pathichaeraay3 – 2Vignchumkaar nhagncham thaan untunh thingkal aninhthumkaalVempumpoathonchenhthaal kontagnchu agnchauthainhthum puuMeen pathaa kaiyoan meyveeyu maaVilzhiyai vilzhiththuk katuka eriththukKariyai uriththuth thanumichai churrikkoalVilzaivaru chuththach chirappinaarPinaimalzhu chaththik karaththinaarVijaya utukkaip pitiththulaarPuramathu erikkach chiriththulaarVithi maathavanaar ariyaa vativoarOrupaathi penaay olirvoar chuchinheelVitaithanil ivarpavar panapanam anipavarKanaikalzhal olithara nhatamitupavarchaey . . . . . . enrula kurunhaathaa3 – 3Thagncham chaer choanhtham chaal amchempangkaya magnchungkaalThanhthanhthaa thanhthanhthaa thanhthanh thanhthana thanhthanhthaaThaam thathee thathee thathee thatheeThathimithi thaththith tharikita thaththathThirikita thaththath theyena nhatikkachchuulzhThani nhatanakruththiyaththinaalMakitanai vettich chithaiththulaalThatamiku mukkat kayaththinaalChurathan uvakkap pakuththulaalChamikuu vilamoatu arukaar anivaalOrukoa tutaiyoan anaiyaay varuvaalChathumarai kalumvalzhi patavalar pavanmalaiMakalena vorupeyarutaiyaval chuthanae . . . . . . antarkal tholzhuthaevaa3 – 4Pignchamchuulzh magnchoan chaeyum chanhthangkol pathangkangkuurPimpampoal angkam chaar ungkan kankalilangkum cheerOangkavae ulaavu kaal vinaோrPiramanotu ettuk kulakiri thikkukKariyotu thuththip patavara utkappaarPilira nhataththik kaliththavaaKiriketa ekkith thulaiththavaaPiriyaka meththath thariththavaaThamiyanai nhachchich chuliththavaaPinamaa munamae arulvaay arulvaayThuniyaavaiyu nhee katiyaay katiyaayPichiyotu palapilzai poruporu poruporuChathathamu maraivaru thiruvati tharavaa . . . . . . enkali murukoanae.வஞ்சகரின் கூட்டு இல்லாமலும், தொண்டர்களின் அணிமையும், சிவ – சக்தியரின் தாண்டவக் கோலமும், கந்தபிரானின் காட்சிக்காக ஏங்கும் தன்மையும் காண்மின்.3 – 1வஞ்சம் சூதொன்றும் பேர் துன்பம் சங்கடம் மண்டும் பேர்மங்கும்பேய் நம்பும்பேர் துஞ்சும் புன்சொல் வழங்கும் பேர்மான் கணார் பெணார் தமாலினான்மதியதுகெட்டுத் திரிபவர்தித்திப்புஎன மது துய்த்துச் சுழல்பவர் இச்சித்தேமனமுயிர் உட்கச் சிதைத்துமேநுகர்த்தின துக்கக் குணத்தினோர்வசையுறு துட்டச் சினத்தினோர்மடிசொல மெத்தச் சுறுக்குளோர்வலிஏறிய கூரமுளோர் உதவார்நடு ஏதுமிலார் இழிவார் களவோர்மணமலர் அடியிணை விடுபவர் தமையினும்நணுகிட எனைவிடுவது சரி இலையே . . . . . . தொண்டர்கள் பதிசேராய்3 – 2விஞ்சும்கார் நஞ்சம் தான் உண்டுந் திங்கள் அணிந்தும்கால்வெம்பும்போதொண்செந்தாள் கொண்டஞ்சு அஞ்சஉதைந்தும் பூமீன் பதா கையோன் மெய்வீயு மாவிழியை விழித்துக் கடுக எரித்துக்கரியை உரித்துத் தனுமிசை சுற்றிக்கோள்விழைவறு சுத்தச் சிறப்பினார்பிணைமழு சத்திக் கரத்தினார்விஜய உடுக்கைப் பிடித்துளார்புரமது எரிக்கச் சிரித்துளார்விதி மாதவனார் அறியா வடிவோர்ஒருபாதி பெணாய் ஒளிர்வோர் சுசிநீள்விடைதனில் இவர்பவர் பணபணம் அணிபவர்கனைகழல் ஒலிதர நடமிடுபவர்சேய் . . . . . . என்றுள குருநாதா3 – 3தஞ்சம் சேர் சொந்தம் சால் அம்செம்பங்கய மஞ்சுங்கால்தந்தந்தா தந்தந்தா தந்தந் தந்தன தந்தந்தாதாம் ததீ ததீ ததீ ததீததிமிதி தத்தித் தரிகிட தத்தத்திரிகிட தத்தத் தெயென நடிக்கச்சூழ்தனி நடனக்ருத்தியத்தினாள்மகிடனை வெட்டிச் சிதைத்துளாள்தடமிகு முக்கட் கயத்தினாள்சுரதன் உவக்கப் பகுத்துளாள்சமிகூ விளமோடு அறுகார் அணிவாள்ஒருகோ டுடையோன் அனையாய் வருவாள்சதுமறை களும்வழி படவளர் பவண்மலைமகளென வொருபெயருடையவள் சுதனே . . . . . . அண்டர்கள் தொழுதேவா3 – 4பிஞ்சம்சூழ் மஞ்சொண் சேயும் சந்தங்கொள் பதங்கங்கூர்பிம்பம்போல் அங்கம் சார் உங்கண் கண்கள்இலங்கும் சீர்ஓங்கவே உலாவு கால் விணோர்பிரமனொடு எட்டுக் குலகிரி திக்குக்கரியொடு துத்திப் படவர உட்கப்பார்பிளிற நடத்திக் களித்தவாகிரிகெட எக்கித் துளைத்தவாபிரியக மெத்தத் தரித்தவாதமியனை நச்சிச் சுளித்தவாபிணமா முனமே அருள்வாய் அருள்வாய்துனியாவையு நீ கடியாய் கடியாய்பிசியொடு பலபிழை பொறுபொறு பொறுபொறுசததமு மறைவறு திருவடி தரவா . . . . . . என்களி முருகோனே.Meaning:The third poem in the “Panchamirtha Vannam” is dedicated to ghee. In this poem, Pamban Swamigal uses the metaphor of ghee to highlight the illuminating power of Lord Murugan.Just as ghee is used to illuminate darkness, Lord Murugan is seen as the source of divine light that dispels the darkness of ignorance and delusion. He illuminates the path of righteousness and guides his devotees towards spiritual enlightenment.The poem emphasizes the importance of seeking the Lord’s guidance and surrendering to his divine will. By doing so, one can experience the illuminating power of the Lord, which can dispel the darkness of ignorance and lead to spiritual awakening.Through this beautiful metaphor, Pamban Swamigal invites devotees to experience the divine light of Lord Murugan, which can illuminate their path and lead them towards spiritual enlightenment.பொருள்:“பஞ்சாமிர்த வண்ணத்தில்” மூன்றாவது கவிதை நெய்க்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. இக்கவிதையில், பாம்பன் சுவாமிகள் நெய்யின் உருவகத்தைப் பயன்படுத்தி முருகனின் ஒளிரும் சக்தியை எடுத்துக் காட்டுகிறார்.இருளைப் போக்க நெய்யைப் பயன்படுத்துவது போல, அறியாமை மற்றும் மாயை ஆகிய இருளைப் போக்கும் தெய்வீக ஒளியின் ஆதாரமாக முருகப்பெருமான் காணப்படுகிறார். அவர் நீதியின் பாதையை விளக்குகிறார் மற்றும் ஆன்மீக ஞானத்தை நோக்கி தனது பக்தர்களை வழிநடத்துகிறார்.இறைவனின் வழிகாட்டுதலை நாடி அவனது தெய்வீக சித்தத்திற்கு சரணடைவதன் முக்கியத்துவத்தை இக்கவிதை வலியுறுத்துகிறது. அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், அறியாமை இருளைப் போக்கி, ஆன்மீக விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தும் இறைவனின் ஒளிமயமான சக்தியை ஒருவர் அனுபவிக்க முடியும்.இந்த அழகான உருவகத்தின் மூலம், பாம்பன் சுவாமிகள் பக்தர்களை முருகப்பெருமானின் தெய்வீக ஒளியை அனுபவிக்க அழைக்கிறார், இது அவர்களின் பாதையை ஒளிரச் செய்து ஆன்மீக ஞானத்தை நோக்கி அழைத்துச் செல்லும். பாகம் 4 - சர்க்கரைNhaalum koalum nhanmakkalukku nhanmaiyae cheyyumaam.Avan kutiyirukkum arupataiveetu avan thiruvatiyin thiyaanach chirappukuurak kaenmin.4 – 1Maathamum thina vaaramum thithiYoakamum pala nhaalkalum patarMaathiram thiri koalkalum kalzhalPaenum anparkal paal nhalam tharaVarchalam athucheyum arutkunaaChiranhtha virpanar akakkanaaMarpuya achurarai olzhiththavaaAnanhtha chiththuru etuththavaaMaal ayan churarkoanum umparElaarum vanhthanamae purinhthituVaanavan chutar vaelavan kuruGnaana kanhthapiraan enumpatiMaththaka michaimuti thariththavaaKulirnhtha kaththikai pariththavaaMattarum ikal ayil pitiththavaaChivanhtha akkini nhutharkanaa . . . . . . chivakuru enum nhaathaa.4 – 2Nhaatha ingkitha vaethamum palPuraanamum kalaiaakamangkalumNhaatha un thani vaayil vanhthanavaeEnunhthunipae arinhthapinNhachchuvathu ivanethu kaniththaiyoaCherinhtha shatpakai ketuththumaeNhatputai arulamilzhthu unil chathaaChiranhtha thuththiyai alikkumaeNhaalum inpuuyar thaeninum chuvaiEeyum vintalamae varum churarNhaatiyuntitu poajanam thaniLaeyum vignchitumae karumpotuNhattam in muppalzha muvarkkumaeVilainhtha charkkarai kachakkumaeNharchuchi murriya payaththotaeKalanhtha puththamu thinikkumoa . . . . . . athai ini arulaayoa.4 – 3Puuthalam thanilaeyu (m) nhanku utaiMeethalam thani laeyum vantu aruPuu malarnhthavu naatha vampathaNhaeyam enpathuvae thinam thikalzhPorpurum alzhakathu kotukkumaeUyarnhtha meyppeyar punarththumaePoyththita vinaikalai arukkumaeMikunhtha chiththikal perukkumaePuuranam tharumae nhirampu elzhilAathanam tharumaeaninhthituPuutanam tharumae ikanhthanilVaalzhvathum tharumae utampotuPokkaru pukalzhinai alikkumaePiranhthu cheththital tholaikkumaePuththiyil arivinai vilakkumaeNhirainhtha muththiyum ichaikkumae . . . . . . ithainhitham uthavaayoa.4 – 4Cheethalam choari koathil pangkayamaeMalarnhthitu vaavi thangkiyaCheer atarnhthavir aavinankutiAerakam parapuutha ramchivaChiththarum munivarum vachiththaChoolaiyum thiraikkatal atikkumvaayCherkanam ulavitu poruppelaamIrunhthu aliththarul ayil kaiyaaThaen urainhthitu kaana kanhthanilMaanilam chuthaiyaal irum charaiChaer utampu thalaata vanhthaChanyaacha chunhthararuupa amparaChirpara velithanil nhatikkumaaAkanta thaththuva paraththuvaaChepparum rakachiya nhilaikkulaeVilangku tharpara thiriththuvaa . . . . . . thiruvalar murukoanae.நாளும் கோளும் நன்மக்களுக்கு நன்மையே செய்யுமாம்.அவன் குடியிருக்கும் அறுபடைவீடு அவன் திருவடியின் தியானச் சிறப்புகூறக் கேண்மின்.4 – 1மாதமும் தின வாரமும் திதியோகமும் பல நாள்களும் படர்மாதிரம் திரி கோள்களும் கழல்பேணும் அன்பர்கள் பால் நலம் தரவற்சலம் அதுசெயும் அருட்குணாசிறந்த விற்பனர் அகக்கணாமற்புய அசுரரை ஒழித்தவாஅனந்த சித்துரு எடுத்தவாமால் அயன் சுரர்கோனும் உம்பர்எலாரும் வந்தனமே புரிந்திடுவானவன் சுடர் வேலவன் குருஞான கந்தபிரான் எனும்படிமத்தக மிசைமுடி தரித்தவாகுளிர்ந்த கத்திகை பரித்தவாமட்டறும் இகல் அயில் பிடித்தவாசிவந்த அக்கினி நுதற்கணா . . . . . . சிவகுரு எனும் நாதா.4 – 2நாத இங்கித வேதமும் பல்புராணமும் கலைஆகமங்களும்நாத உன் தனி வாயில் வந்தனவேஎனுந்துணிபே அறிந்தபின்நச்சுவது இவண்எது கணித்தையோசெறிந்த ஷட்பகை கெடுத்துமேநட்புடை அருளமிழ்து உணில் சதாசிறந்த துத்தியை அளிக்குமேநாளும் இன்புஉயர் தேனினும் சுவைஈயும் விண்டலமே வரும் சுரர்நாடியுண்டிடு போஜனம் தனிலேயும் விஞ்சிடுமே கரும்பொடுநட்டம் இன் முப்பழ முவர்க்குமேவிளைந்த சர்க்கரை கசக்குமேநற்சுசி முற்றிய பயத்தொடேகலந்த புத்தமு தினிக்குமோ . . . . . . அதை இனி அருளாயோ.4 – 3பூதலம் தனிலேயு (ம்) நன்கு உடைமீதலம் தனி லேயும் வண்டு அறுபூ மலர்ந்தவு னாத வம்பதநேயம் என்பதுவே தினம் திகழ்பொற்புறும் அழகது கொடுக்குமேஉயர்ந்த மெய்ப்பெயர் புணர்த்துமேபொய்த்திட வினைகளை அறுக்குமேமிகுந்த சித்திகள் பெருக்குமேபூரணம் தருமே நிரம்பு எழில்ஆதனம் தருமேஅணிந்திடுபூடணம் தருமே இகந்தனில்வாழ்வதும் தருமே உடம்பொடுபொக்கறு புகழினை அளிக்குமேபிறந்து செத்திடல் தொலைக்குமேபுத்தியில் அறிவினை விளக்குமேநிறைந்த முத்தியும் இசைக்குமே . . . . . . இதைநிதம் உதவாயோ.4 – 4சீதளம் சொரி கோதில் பங்கயமேமலர்ந்திடு வாவி தங்கியசீர் அடர்ந்தவிர் ஆவினன்குடிஏரகம் பரபூத ரம்சிவசித்தரும் முனிவரும் வசித்தசோலையும் திரைக்கடல் அடிக்கும்வாய்செற்கணம் உலவிடு பொருப்பெலாம்இருந்து அளித்தருள் அயில் கையாதேன் உறைந்திடு கான கந்தனில்மானிளம் சுதையால் இரும் சரைசேர் உடம்பு தளாட வந்தசன்யாச சுந்தரரூப அம்பரசிற்பர வெளிதனில் நடிக்குமாஅகண்ட தத்துவ பரத்துவாசெப்பரும் ரகசிய நிலைக்குளேவிளங்கு தற்பர திரித்துவா . . . . . . திருவளர் முருகோனே.Meaning:The fourth poem in the “Panchamirtha Vannam” is dedicated to sugar. In this poem, Pamban Swamigal uses the metaphor of sugar to highlight the joy and bliss that come from devotion to Lord Murugan.Just as sugar imparts sweetness to any dish, devotion to Lord Murugan brings sweetness and joy to the lives of his devotees. It fills their hearts with happiness and contentment, making their lives meaningful and fulfilling.The poem emphasizes the importance of cultivating a deep and abiding love for Lord Murugan. By immersing oneself in devotion and surrendering to his divine will, one can experience the sweetness and bliss of divine love, which transcends all worldly pleasures.Through this beautiful metaphor, Pamban Swamigal invites devotees to experience the joy and bliss that come from surrendering to the Lord and cultivating a deep and abiding love for him.பொருள்:“பஞ்சாமிர்த வண்ணம்” நான்காவது கவிதை சர்க்கரைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்தக் கவிதையில் பாம்பன் சுவாமிகள் சர்க்கரையின் உருவகத்தைப் பயன்படுத்தி முருகப்பெருமானின் மீதுள்ள பக்தியால் ஏற்படும் மகிழ்ச்சியையும் பேரின்பத்தையும் எடுத்துக் காட்டுகிறார்.எந்த உணவிற்கும் சர்க்கரை இனிப்பை அளிப்பது போல, முருகப்பெருமானின் பக்தி அவரது பக்தர்களின் வாழ்க்கையில் இனிமையையும் மகிழ்ச்சியையும் தருகிறது. இது அவர்களின் இதயங்களை மகிழ்ச்சியுடனும் திருப்தியுடனும் நிரப்புகிறது, அவர்களின் வாழ்க்கையை அர்த்தமுள்ளதாகவும் நிறைவாகவும் ஆக்குகிறது.முருகன் மீது ஆழமான மற்றும் நிலையான அன்பை வளர்ப்பதன் முக்கியத்துவத்தை இக்கவிதை வலியுறுத்துகிறது. பக்தியில் மூழ்கி, அவருடைய தெய்வீக சித்தத்திற்குச் சரணடைவதன் மூலம், உலக இன்பங்களையெல்லாம் கடந்த தெய்வீக அன்பின் இனிமையையும் பேரின்பத்தையும் அனுபவிக்க முடியும்.இந்த அழகான உருவகத்தின் மூலம், பாம்பன் சுவாமிகள் பக்தர்களை இறைவனிடம் சரணடைந்து, அவர் மீது ஆழ்ந்த மற்றும் நிலையான அன்பை வளர்த்துக் கொள்வதால் ஏற்படும் மகிழ்ச்சியையும் பேரின்பத்தையும் அனுபவிக்க அழைக்கிறார். பாகம் 5 - தேன்Kanhthan aati varum vannaththaik kantu, anta charaacharamum athil ulla aththanai paerkalum inpamutan aatum alzhakaik kaanmin.5 – 1Chuulatharanaar aata oathimakalaata nhaniTholzhupuutha kanamaata ari aata ayanoatuThuuyakalai maathu aata maa nhalini yaata uyarChuraroatu churaloaka pathiyaata eliyaeruChuukaimukanaar aata muurimukan aata oaruThotargnaali michaiuuru malzhavaata vachuveeraChuulipathi thaanaata nheelanhama naatanhiraiChuchinhaara iraiyaata valichaal nhiruthiyaata . . . . . . arikaramakanoatae5 – 2Kaaliliyu maeyaata vaalzhnhithiya naatamikuKanagnaala makalaata varavaeni chachithaeviKaamamatha vaelaata maamairathi yaata avirKathiraata mathiyaata maninhaaka arachu oakaiKaanum munivoaraata maanaraminaata iruKalzhalaata alzhakaaya thalaiyaata manimaachu ilKaanamayil thaanaata gnaana ayilaata olirKaravaala mathuvaata erichuula malzhuvaata . . . . . . vayiramal erulzhoatae5 – 3Koala arai gnaanaata nhuunmarumamaata nhiraiKolunheepa aniyaata utaiyaata atalnheetuKoalzhi ayaraathu aata vaakuvani yaatamilirKulzaiyaata valaiyaata upayaaru karamaechilKoakanhatha maaraarotaaru vilzhiyaata malarKulzhakaaya ithalzhaata oliraaru chiramoatuKuurukalai nhaavaata muural oliyaata alarKuvataeru puyamaata mitaraata matiyaata . . . . . . akanmuthukuramoatae5 – 4Nhaalumarai yaeyaata mael nhuthalkalaata viyanNhaliyaatha elzhilaata alzhiyaatha kunamaataNhaakarikamae maevu vaetarmakalaata arulNhayavaanai makalaata muchuvaana mukanaataNhaarathamakaan aata oachaimuni aata viraNavaveerar putharaata oru kaavatiyan aataGnaana atiyaaraata maanavarkal aata ithaiNhavil thaachan utanaata ithuvaelai enivaakol . . . . . . arulmali murukoanae.கந்தன் ஆடி வரும் வண்ணத்தைக் கண்டு, அண்ட சராசரமும் அதில் உள்ள அத்தனை பேர்களும் இன்பமுடன் ஆடும் அழகைக் காண்மின்.5 – 1சூலதரனார் ஆட ஓதிமகளாட நனிதொழுபூத கணமாட அரி ஆட அயனோடுதூயகலை மாது ஆட மா நளினி யாட உயர்சுரரோடு சுரலோக பதியாட எலியேறுசூகைமுகனார் ஆட மூரிமுகன் ஆட ஓருதொடர்ஞாளி மிசைஊரு மழவாட வசுவீரசூலிபதி தானாட நீலநம னாடநிறைசுசிநார இறையாட வலிசால் நிருதியாட . . . . . . அரிகரமகனோடே5 – 2காலிலியு மேயாட வாழ்நிதிய னாடமிகுகனஞால மகளாட வரவேணி சசிதேவிகாமமத வேளாட மாமைரதி யாட அவிர்கதிராட மதியாட மணிநாக அரசு ஓகைகாணும் முனிவோராட மாணறமினாட இருகழலாட அழகாய தளையாட மணிமாசு இல்கானமயில் தானாட ஞான அயிலாட ஒளிர்கரவாள மதுவாட எறிசூல மழுவாட . . . . . . வயிரமல் எறுழோடே5 – 3கோல அரை ஞாணாட நூன்மருமமாட நிரைகொளுநீப அணியாட உடையாட அடல்நீடுகோழி அயராது ஆட வாகுவணி யாடமிளிர்குழையாட வளையாட உபயாறு கரமேசில்கோகநத மாறாறொடாறு விழியாட மலர்குழகாய இதழாட ஒளிராறு சிரமோடுகூறுகலை நாவாட மூரல் ஒளியாட அலர்குவடேறு புயமாட மிடறாட மடியாட . . . . . . அகன்முதுகுரமோடே5 – 4நாலுமறை யேயாட மேல் நுதல்களாட வியன்நலியாத எழிலாட அழியாத குணமாடநாகரிகமே மேவு வேடர்மகளாட அருள்நயவானை மகளாட முசுவான முகனாடநாரதமகான் ஆட ஓசைமுனி ஆட விறனவவீரர் புதராட ஒரு காவடியன் ஆடஞான அடியாராட மாணவர்கள் ஆட இதைநவில் தாசன் உடனாட இதுவேளை எணிவாகொள் . . . . . . அருள்மலி முருகோனே.Meaning:The fifth poem in the “Panchamirtha Vannam” is dedicated to honey. In this poem, Pamban Swamigal uses the metaphor of honey to emphasize the sweetness and divine grace of Lord Murugan.Just as honey is known for its sweetness and medicinal properties, Lord Murugan is seen as the source of divine grace that heals the wounds of the soul and fills the hearts of his devotees with sweetness and joy.The poem emphasizes the importance of surrendering to the Lord’s grace and seeking his blessings. By doing so, one can experience the sweetness of divine love, which can heal all sorrows and bring about a state of inner peace and happiness.Through this beautiful metaphor, Pamban Swamigal invites devotees to experience the sweetness and divine grace of Lord Murugan, which can heal their wounds and fill their lives with joy and happiness.பொருள்:“பஞ்சாமிர்த வண்ணம்” ஐந்தாவது கவிதை தேனுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. பாம்பன் சுவாமிகள் இந்தக் கவிதையில் முருகனின் இனிமையையும் தெய்வீக அருளையும் வலியுறுத்த தேன் உருவகத்தைப் பயன்படுத்துகிறார்.தேன் அதன் இனிமை மற்றும் மருத்துவ குணங்களுக்கு பெயர் பெற்றது போல், முருகன் ஆன்மாவின் காயங்களை ஆற்றி, தனது பக்தர்களின் இதயங்களை இனிமையுடனும் மகிழ்ச்சியுடனும் நிரப்பும் தெய்வீக அருளின் மூலமாகக் காணப்படுகிறார்.இறைவனின் அருளைச் சரணடைந்து அவனது அருளைப் பெறுவதன் முக்கியத்துவத்தை இக்கவிதை வலியுறுத்துகிறது. அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், தெய்வீக அன்பின் இனிமையை ஒருவர் அனுபவிக்க முடியும், இது அனைத்து துக்கங்களையும் குணப்படுத்தும் மற்றும் உள் அமைதி மற்றும் மகிழ்ச்சியின் நிலையைக் கொண்டுவரும்.இந்த அழகான உருவகத்தின் மூலம், பாம்பன் சுவாமிகள் பக்தர்களின் இனிமையையும், முருகப்பெருமானின் தெய்வீக அருளையும் அனுபவிக்க அழைக்கிறார், இது அவர்களின் காயங்களைக் குணப்படுத்தும் மற்றும் அவர்களின் வாழ்க்கையை மகிழ்ச்சியுடனும் மகிழ்ச்சியுடனும் நிரப்புகிறது. Share: